อาจารย์ศิลป์ พีระศรี

ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี
ครูศิลป์ชาวอิตาลีที่คนไทยควรรู้จัก

ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี นามเดิมว่า คอร์ราโด เฟโรจี (Professor Corrado Ferocil) เป็นชาวนครฟลอเรซ์ ประเทศอิตาลี เกิดเมื่อวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2435 (และได้รับการกำหนดให้เป็นวัน ศิลป์ พีระศรี) ณ ตำบล San Giovanni บิดาชื่อ นาย Artudo Feroci มารดาชื่อ นาง Santina Feroci มีอาชีพค้าขาย

เข้าศึกษาในระดับชั้นประถมเมื่อปี พ.ศ. 2441 ภายหลังจบหลักสูตร 5 ปี เข้าศึกษาในโรงเรียน มัธยมอีก 5 ปี และเนื่องจากชื่นชอบศิลปะมาตั้งแต่วัยเยาว์ โดยเฉพาะผลงานของ ไมเคิล แองเจโล ประติมากรเอกของโลกซึ่งเป็นชาวฟลอเรนซ์เช่นกัน จึงตัดสินใจศึกษา ต่อทางด้านศิลปะใน โรงเรียนราชวิทยาลัยศิลปะแห่งนครฟลอเรนซ์

จบหลักสูตรวิชาช่าง 7 ปี รับประกาศนียบัตรช่างปั้น ช่างเขียน ต่อมา เข้าสอบคัดเลือกรับ ปริญญาบัตร เป็นศาสตราจารย์ ได้รับเกียรตินิยม อันดับหนึ่งจากจำนวนผู้เข้าสอบทั้งหมด มีความรอบรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ศิลป์วิจารณ์ศิลป์ และปรัชญา โดยเฉพาะมีความสามารถทาง ด้านศิลปะ แขนงประติมากรรม และจิตรกรรม ซึ่งในขณะนั้นมีอายุเพียง 23 ปี

ในสมัยหนึ่ง รัชกาลที่ 6 มีพระประสงค์จะหาช่างปั้นมาช่วยปฎิบัติราชการเพื่อฝึกฝนให้คนไทย สามารถปั้นรูป ได้อย่างแบบตะวันตก และมีความรู้ถึงเทคนิคต่าง ๆ ในงานประติมากรรมด้วย จึงได้ติดต่อกับรัฐบาลอิตาลี ขอคัดเลือกนักประติมากรที่ชื่อเสียง เพื่อเข้ามาปฎิบัติราชการ กับรัฐบาลไทย

ศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรจี ได้ทราบข่าวจึงยื่น ความจำนง พร้อมภาพถ่ายผลงานเข้าคัดเลือก เพื่อแข่งขันกับศิลปินอิตาเลียน จำนวน 200 คน และในที่สุดก็ได้รับเลือก รัฐบาลไทยรับ ศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรจี เข้าเป็นข้าราชการ ในตำแหน่ง ช่างปั้นกรมศิลปากร กระทรวงวัง เมื่อวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2466 เมื่ออายุย่างเข้าวัย 32 ปี โดยได้รับเงินเดือนเดือนละ 800 บาท ค่าเช่าบ้าน 80 บาท

ต่อมาใน ปี พ.ศ. 2469 ศาสตราจารย์ คอร์ราโด เฟโรจี ได้ดำรงตำแหน่งเป็นอาจารย์ ช่างปั้นหล่อ แผนกศิลปากรสถานแห่งราชบัณฑิตยสภา ได้รับเงินเดือนเดือนละ 900 บาท แล้วย้ายมาเป็น ช่างปั้น สังกัดอยู่ในกองประณีตศิลปกรรม กรมศิลปากร กระทรวงธรรมการ

ราวปีพ.ศ. 2477 เนื่องจากทางราชการเห็นความสำคัญของการศึกษาศิลปะตามแนวตะวันตก จึงได้ขอให้ ศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรจี เป็นผู้วางหลักสูตรการศึกษาให้มีมาตรฐานเดียวกัน กับโรงเรียนศิลปะในยุโรป ท่านจึงเริ่มวางหลักสูตรวิชาจิตรกรรม และประติมากรรม ขึ้นในระยะเริ่มแรกชื่อ "โรงเรียนประณีตศิลปกรรม" (ซึ่งต่อมา โรงเรียนประณีตศิลปกรรม ได้เปลี่ยนชื่อไปเป็น "โรงเรียนศิลปากรแผนกช่าง" ในปี 2480

โดยศาสตราจารย์ คอร์ราโด เฟโรจี ได้วางหลักสูตรอบรมกว้าง ๆ และทำการสอนให้แก่ผู้ที่สนใจ ในวิชา ประติมากรรมทั้งภาคทฤษฏี และภาคปฎิบัติ โดยผู้ได้รับการอบรมรุ่นแรก ๆ ส่วนมากสำเร็จการศึกษามาจากโรงเรียนเพาะช่าง อาทิ สาย ประติมาปกร, สุข อยู่มั่น, ชิ้น ชื่อประสิทธ์, สวัสดิ์ ชื่นมะนา และแช่ม แดงชมพ ผู้ที่มาอบรม ฝึกงานกับศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรจี (สมัยนั้นเรียกกันว่า "อาจารย์ฝรั่ง") ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย และค่าธรรมเนียมใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะทางราชการมีนโยบายส่งเสริม ช่างปั้น ช่างหล่อ ให้มีคุณภาพ และมีมาตรฐาน

ซึ่งต่อมาบุคคลเหล่านี้ได้มาเป็นผู้ช่วยช่าง และบางคนก็เข้ารับราชการ ช่วยแบ่งเบาภาระงาน และช่วยทำให้กิจการปั้นหล่อของ กรมศิลปากร เจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว

และการเริ่มเปิด สอนศิลปะของศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรจี ให้แก่ข้าราชการ และคนไทย ที่รักทางช่างศิลป นี้เอง เป็นผลให้ประเทศไทยมีช่างศิลปที่สามารถทำงานได้ตามความ ต้องการของทางราชการ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2480 เป็นต้นมา
ในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 (ในช่วงปี 2485) ประเทศอิตาลี ยอมแพ้แก่ฝ่ายพันธมิตร เป็นผลให้ชาวอิตาเลียนในประเทศไทย ต้องตกเป็นเชลยของเยอรมันกับญี่ปุ่น รัฐบาลไทยจึงขอ ควบคุม ตัวศาสตราจารย์ คอร์ราโด ไว้เอง จากนั้นหลวงวิจิตรวาทการ ได้ดำเนินการขอโอน สัญชาติจากอิตาเลียน มาเป็นสัญชาติไทย และเปลี่ยนชื่อให้เป็น "นายศิลป์ พีระศรี" เพื่อคุ้มครองไว้ไม่ให้ต้องถูกเกณฑ์ ไปเป็นเชลยศึกให้สร้าง ทางรถไฟสายมรณะและสะพานข้าม แม่น้ำแคว เมืองกาญจนบุรี

ผลงานออกแบบ และประติมากรรมของท่านมีจำนวนมากมาย เช่น

- อนุสาวรีย์พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ร. 1 ขนาด 3 เท่าของพระองค์ ที่เชิงสะพานพุทธฯ
- อนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี จังหวัดนครราชสีมา

- อนุสาวรีย์ของสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว สวนลุมพินี

- อนุสาวรีย์พระเจ้าตากสินมหาราช วงเวียนใหญ่

- อนุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช อำเภอดอนเจดีย์ สุพรรณบุรี

- พระพุทธรูปพระประธานในพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม

- ประติมากรรมที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ อนุเสาวรีย์ประชาธิปไตย และอนุเสาวรีย์อื่น ๆ เป็นต้น

และงานชิ้นสุดท้ายซึ่งยังไม่ทันเสร็จก็ถึงแก่กรรมเสียก่อน คือ งานปั้นพระบรมรูปพระบาทสมเด็จเพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช


และงานทางด้านวิชาารชิ้นสุดท้ายคือ การวินิจฉัยจิตรกรรมฝาผนังสกุลช่างนนทบุรี

ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี ถึงแก่กรรมที่โรงพยาบาลศิริราช เมื่อปี พ.ศ. 2505 รวมสิริอายุได้ 70 ปี

แม้ว่าท่านจะจากไปนานแล้วก็ตาม แต่ผลงานและคำสอน ของท่านยังคง อยู่ในความทรงจำ ของชาวศิลปากร ซึ่งท่านเป็นผู้ก่อตั้งวางรากฐานมหาวิทยาลัยมาแต่แรกเริ่ม บรรดาลูกศิษย์ ทั้งรุ่นแรก ๆ และรุ่นหลังต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า


"อาจารย์ฝรั่ง" ผู้นี้ นอกจากเป็น อาจารย์ผู้ตั้งใจ และมุ่งมั่นในการประสิทธิ์ประสาทความรู้ทางด้านศิลปให้กับศิษย์ ทุกคนอย่างไม่มีปิดบัง หรือหวงวิชาใด ๆ แล้ว ยังเป็น "ครู" ผู้อุทิศกายใจ ดูแล เอาใจใส่ เพื่อชี้แนะ ทั้งวิถีการดำรงชีวิต และแนวทางศิลป์ที่ถูก ที่ควรให้กับศิษย์ทุกคนอีกด้วย

ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี จึงนับเป็นปูชนียบุคคลคนหนึ่งของไทย ที่ได้สร้างคุณูปการ ในทางศิลปะ จนเป็นที่รู้จักกว้างขวาง และคนไทยรุ่นหลังควรได้รู้จัก

มีคำบอกเล่าเกี่ยวกับแนวคิด การทำงาน และความทุ่มเทชีวิตต่อศิลปะ และราชการไทยของ อาจารย์ศิลป์ โดยลูกศิษย์หลายต่อหลายคน ไว้ในหนังสือ "อาจารย์ศิลป์กับลูกศิษย์"

ไว้อย่างน่าสนใจ อาทิเช่น คำบองเล่าของ เขียน ยิ้มศิริ ศิษย์รุ่นแรกของศาสตราจารย์ศิลป์

"...อาจารย์ศิลป์ เป็นคนตรงต่อเวลามาก และใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ต่อราชการไทยจริง ๆ แม้ถึงเวลารับประทานอาหารกลางวันท่านก็ไม่ออกไปข้างนอก ท่านเอาอาหารมาจากบ้าน รับประทานเสร็จ พักผ่อนเพียง 15 นาที แล้วก็ทำงานต่อไป ไม่มีหยุดพักดื่มน้ำชา อย่างชาวยุโรปทั่วไป ดื่มแต่น้ำเปล่าเมื่อเวลากระหายเท่านั้น อุปนิสัยเช่นนี้ ส่อให้เห็นว่า ท่านเป็นผู้มีความตั้งใจจริงต่อการทำงาน และมีความสำนึกในความรับผิดชอบอย่างสูง...”
์
"...เมืองไทยก่อนตกอยู่ในเงื้อมมือของภัยสงคราม ได้มีการจัดงานฉลอง รัฐธรรมนูญกันเป็นประจำ ศาสตราจารย์ศิลป์ได้แนะนำให้รัฐบาลจัดงานประกวดภาพเขียน ภาพปั้น ส่งเสริมหลักหกประการ และความสำคัญของการมีรัฐธรรมนูญแห่งชาติไทย นับว่าท่านมิได้ ทำงานเฉพาะที่ได้รับมองหมายเท่านั้น แต่ยังได้ทุ่มเทชีวิตจิตใจ และความคิดที่จะส่งเสริม ให้เกิดการตื่นตัวในการศึกษา และนิยมงานศิลปในหมู่ศิลปิน และประชาชนทั่วไป อาจกล่าวได้ว่า ความคิดของท่านเป็นทางหนึ่งของการเผยแพร่งานศิลป สมัยปัจจุบันของศิลปินไทย ซึ่งทำให้เกิด มีงานแสดงศิลปกรรมแห่งชาติขึ้นเป็นประจำอยู่ทุกวันนี้...”

"...การปฏิบัติหน้าที่ราชการในแก่รัฐบาลไทยนั้น ศาสตราจารย์ศิลป์มิได้มุ่งหน้า แต่จะนำเอาหลักการ และความชำนิชำนาญในแบบอย่างของศิลปตะวันตกมาอบรมสั่งสอน และส่งเสริมให้เกิดความนิยมในหมู่คนไทยเท่านั้น แต่ท่านได้ศึกษาศิลปของไทยด้วย สิ่งที่ท่านได้ค้นพบจากการค้นคว้าของท่าน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ วิวัฒนาการของงานศิลปชนเผ่าไทย ในยุคต่าง ๆ หรือเกี่ยวกับคุณค่า และลักษณะศิลป ในรูปแบบต่าง ๆ ของไทยก็ตาม ท่านได้พยายามที่จะถ่ายทอดให้แก่ผู้อื่น และสนับสนุนให้คนไทยสนใจศึกษา และเห็นคุณค่าศิลปประจำชาติ พยายามรักษษไว้มิให้ สูญสลายไป

ท่านได้เขียนบทความเกี่ยวกับศิลป ของไทยไว้เหลายเรื่อง รวมทั้งบทความ ที่จะเป็นการชี้ให้เห็นถึงคุณค่าต่อจิตใจ และประโยชน์ของศิลปที่มีแก่สังคม อีกมาก อาจกล่าวได้โดยมิผิดพลาดว่า ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ได้ทุ่มเททั้งกาย และวิญญาณเพื่อ เสริมสร้าง ฟื้นฟูความนิยมในศิลปให้เกิดขึ้นในหมู่ชาวไทย อย่างยากที่จะหาใครเปรียบได้ ท่านเกิดมาเพื่อเมืองไทยโดยแท้ แม้มิได้มีสายเลือดเป็นคนไทย...”

หรือจากคำบอกเล่าของศิษย์รุ่นหลัง ๆ ที่ว่า

"....ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ท่านให้การอบรมแก่ศิษย์ทั้งภาคทฤษฎี และปฏิบัติโดยมิได้ เหน็ดเหนื่อย เป็นผู้ที่มีความขยันขันแข็ง ท่านมาทำงานแต่เช้าก่อนเวลา 8.00 น. และกลับบ้าน หลังเวลา 18.00 น. ทุกวัน ตั้งใจถ่ายทอดวิชาอย่างจริงจัง ทำให้ศิษย์ทุกคนมีความขยัน หมั่นเพียร ใครเกียจคร้านท่านจะไม่พูดด้วย ท่านชอบที่อยู่ใกล้ศิษย์เสมอ ปกตินอกจากท่าน จะมิเคยลาป่วย หรือลาหยุดแล้ว ในทางตรงกันข้ามยังมาทำงานตั้งแต่เช้ายันค่ำ

ท่านทำงานไม่หยุด ทั้งงานประติมากรรม อนุสาวรีย์ของส่วนราชการ และงานสอนที่ท่านทุ่มเท ท่านเคารพต่อราชการ ไม่เคยใช้เวลาราชการและไม่เคยทำงานพิเศษเป็นส่วนตัวแสวงหา รายได้เพื่อเลี้ยงชีพเพิ่มพูนรายได้นอกจากเงินเดือนราชการ ความขยันหมั่นเพียร ของท่าน ควรค่าแก่การเคารพ ในเกียรติยศ ของท่าน...”

และเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ผู้เป็น "บิดาแห่งศิลปะสมัยใหม่ของประเทศไทย" พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ศิลป์ พีระศรี อนุสรณ์ จึงถูกจัดตั้งขึ้น โดยตัวตึกตั้งอยู่ด้านซ้ายของอาคาร ที่ทำการกรมศิลปากร ซึ่งในอดีตเป็นสถานที่สำหรับ ใช้ทำงานศิลปะ และสอนนักศึกษา



ปกติแล้ว วันที่ 15 กันยายน ในสมัยที่ศาสตราจารย์ศิลป์ ยังมีชีวิตอยู่ จะถือเป็นวันที่ศิษย์โรงเรียน ศิลปศึกษาทุกคนต่างรอคอย เพราะคือโอกาส การได้ร่วมงานวันเกิด ของผู้เป็นครูศิลป์ ที่บ้านพัก ของท่าน ซอยสายลม ถนนพหลโยธิน ศาสตราจารย์ศิลป์ จะอยู่ร่วมงาน เล่านิทาน ร้องเพลง และหยอกล้อกับศิษย์ดังปฏิบัติต่อลูกหลาน

จวบจนปัจจุบัน วิทยาลัยช่างศิลป สำนึกในบุญคุณของท่านผู้ริเริ่มวางรากฐาน และก่อตั้งวิทยาลัย ช่างศิลป จึงได้จัดกิจกรรมรำลึกศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ในวันเกิดของท่านคือ วันที่ 15 กันยายน มาตลอดทุกปี และตั้งเป็นวัน "ศิลป์ พีระศรี" เพียงแต่วันนี้ไร้ ร่างเจ้าของวันเกิด เหลือไว้ก็แต่คำสอน และสถานศึกษาศิลปะ ตลอดจนคุณความดีที่ไม่มีใครลืม “ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น”

Vincent van Gogh

Vincent van Gogh (30 mars 1853 à Groot-Zundert aux Pays-Bas - 29 juillet 1890 à Auvers-sur-Oise) est un peintre et dessinateur néerlandais.

Son œuvre, presque inconnue à sa mort, annonce le fauvisme et l'expressionnisme.

Biographie
Sa jeunesse
Vincent van Gogh est le fils d'un pasteur calviniste, il naît le 30 mars 1853 à Groot-Zundert, un petit village néerlandais dans l'ouest du Brabant-Septentrional.Sa mère, Anna-Cornélia Carbentus, est la fille d'un relieur de la cour. La famille Van Gogh est d'ancienne bourgeoisie, déjà notable au XVIe siècle et XVIIe siècle. Vincent est l'aîné de six enfants. C'est "Théo", de quatre ans plus jeune que lui, qui a la préférence et deviendra plus tard le précieux soutien moral et financier que révélera leur correspondance.

Son oncle, qui est associé à la galerie d'art Goupil & Cie, l'y fait entrer en 1869. Il travaille à La Haye, puis à Londres et à Paris, avant son licenciement en 1876. Il se sent alors appelé par une vocation spirituelle et commence des études de théologie qu'il abandonne pour devenir prédicateur laïc. Il obtient une mission d'évangéliste en Belgique, auprès des mineurs du Borinage, dans la région de Mons. Il y devient un prédicateur solidaire des luttes contre le patronat.

Sa traversée du Borinage commença à Pâturages, en 1878. Il y est accueilli par un pasteur qui l'installa chez un colporteur au n° 39 de la rue de l'Église. Il part ensuite pour Wasmes, dans une maison que très vite, il jugera trop luxueuse et qu'il ne tardera pas de quitter pour une cabane. Il consacre tout aux mineurs et à leur famille. Il va même jusqu'à descendre à 700 mètres dans les fosses. Lors d'un coup de grisou, il sauve un mineur. Mais ses activités ne tardent pas à être désapprouvées, on n'accepte pas sa fonction de « prêtre ouvrier » et cela le choque. Il s'installa ensuite à Cuesmes, dans la maison située au n° 3 de la rue du Pavillon. Accusé d'être un meneur, Vincent Van Gogh échoue mais il gardera l'image de la misère humaine et une partie de son œuvre montre la condition des plus humbles.

Le peintre
Van Gogh commence son apprentissage en copiant des lithographies et des gravures sur bois en s’inspirant des œuvres de Millet, artiste pour lequel il conserva jusqu’à la fin une véritable vénération. Il est soutenu matériellement par Théo, alors employé de Goupil à Bruxelles puis, à partir de 1873 à La Haye. En 1881, à Etten, où ses parents résident, il dessine des portraits, des sujets paysans d’après nature mais surtout des paysages d’une grande richesse calligraphique et dignes de la tradition extrême-orientale. Il étudie le dessin à Anvers et commence la peinture à l'huile, en 1882.

En conflit familial avec son père qui finit par le chasser de sa maison, et victime d’un second échec sentimental, Vincent s’installe un temps à La Haye. Il y reçoit des leçons de peinture de son cousin Anton Mauve et pratique alors essentiellement l’aquarelle et étudie la perspective. Les vingt mois qu'il passe à La Haye (entre 1882 et 1883) semblent décisifs pour l’artiste, où il réalise sa volonté de rompre avec les conventions morales de son milieu social, et son impossibilité de mener une existence normale. De nombreuses lectures, Honoré de Balzac, Victor Hugo, Émile Zola ou encore Charles Dickens, viennent enrichir sa vision du monde, et le renforcent dans ses convictions sociales.

De septembre à décembre 1883, Vincent séjourne en solitaire dans la province de Drenthe, au nord des Pays-Bas, où il s'acharne à travailler pour accomplir sa destinée de peintre. C'est l'unique remède qu’il trouve à un profond sentiment de détresse. Au terme de cette nouvelle expérience, il décide de rejoindre sa famille installée depuis peu à Nuenen, dans le Brabant-Septentrional, dans le presbytère paternel.

C'est dans ce petit village du Brabant que le talent de Van Gogh va définitivement se révéler, de puissantes études de paysans au travail à la pierre noire, mais également quelque deux cents tableaux à la palette sombre, et aux coups de brosse expressifs, viennent alors confirmer son talent de dessinateur et de peintre, et aboutissent aux Mangeurs de pommes de terre, œuvre majeure qui révèle sa sensibilité inquiète et véhémente. Techniquement son œuvre présente encore bien des maladresses, néanmoins la période de Nuenen est rachetée par une inspiration sincère et sa volonté d'un témoignage humain exemplaire, révélateurs des idéaux de Van Gogh et de sa problématique intérieure. À cette même époque, Zola était critique d'art et Joris-Karl Huysmans se rêvait peintre.

À Anvers de nouveau (de novembre 1885 à février 1886), il est impressionné par les Rubens et à la révélation des estampes japonaises, qu’il commence à collectionner dans cette ville. C’est aussi dans la capitale flamande que l'artiste inaugure sa fameuse série d’autoportraits, sur le registre de l’humour macabre.

Disneyland Paris

Le Parc Disneyland ou Disneyland Park[1] est un parc à thèmes de la Walt Disney Company situé en France, en Seine-et-Marne à Marne-la-Vallée, qui a ouvert ses portes le 12 avril 1992. Il fait partie du complexe de loisirs Disneyland Resort Paris anciennement Euro Disney Resort.

Le parc à thèmes s'est d'abord appelé Euro Disneyland jusqu'en 1994 puis Disneyland Paris jusqu'en 2002 où il acquis son nom actuel de Parc Disneyland. Ces changements successifs de nom symbolisent aussi la difficulté du parc à trouver son identité et sa fréquentation. Le parc n'appartient pas directement à la Walt Disney Company mais à Euro Disney Associés SNC détenu par Euro Disney SCA.

Le nom Disneyland Paris, utilisé par la majorité des fans, reste toutefois le plus explicite pour le différencier des autres Royaumes enchantés de Disney.

Il s'agit du deuxième site touristique le plus visité en France, après Notre-Dame de Paris, avec 12,2 millions de visiteurs par an.

Main Street USA
Située derrière la gare du Disneyland Paris Railroad, c'est la rue principale du parc avec des boutiques et des restaurants. Le visiteur arrive sur la place de Town Square. Le thème est plus récent de 10 ans par rapport à Disneyland, d'où la présence de lampes électriques au bout de la rue. Un élément insolite est l'utilisation de la silhouette de la gare ferroviaire de Disneyland pour la façade du bâtiment située à droite sur Town Square et qui sert de garage et écurie pour les véhicules de Main Street.

L'Emporium se situe comme dans les autres parcs Disney à gauche et le photographe à droite. Ensuite les boutiques s'agencent comme dans les autres parcs. Un fait intéressant montrant l'attention portée à l'art culinaire est la présence d'un restaurant à chaque angle des deux derniers blocs des la rue. Le Walt's et le Market House Deli au niveau de la rue transversale puis le Casey's Corner (à gauche) et le Victoria's Home-Style Restaurant (ex Gibson Girl Ice Cream Parlour) (à droite) avec leurs terrasses sur la grande place du Château.

Au bout de l'avenue se situe Central Plaza, la place centrale du parc. En temps normal, un parterre de fleurs décore le centre du "rond point". A Noël, une scène recouvre le parterre, et sur les parterres au alentours, une boule de Noël géante et transparente est posée sur de la fausse neige, sur chaque parterre : Central Plaza est renommée pour l'occasion en Jardin des Contes. Durant la saison intitulée Magie de l'Eté, un gros logo représentant Jiminy Cricket est installé (sauf durant l'été 2007). Lors de la saison d'Halloween, une citrouille géante (qui est en fait un centre de maquillage) est posée. Cette année, à l'occasion du 15ème anniversaire de Disneyland Resort Paris, une scène (similaire à celle du Jardin des Contes) dorée sera installée pour la Bougillumination.

Mais le pays est aussi unique car c'est le seul Main Street où l'on peut passer derrière les boutiques. De chaque côté de la rue se trouve une rue couverte : à gauche la Liberty Arcade et la Discovery Arcade à droite côté Discoveryland.

Frontierland
Ce pays est celui du Far West. Le visiteur est invité à découvrir la vie dans la ville minière de Thunder Mesa. Les attractions de ce pays sont donc toutes des lieux de cette ville.

L'entrée se fait par le Fort Comstock, un fort en rondin qui sert aussi d'exposition sur Davy Crockett, Legends of the Wild West . Sur la gauche se trouve le saloon hébergeant le spectacle de The Lucky Nugget Saloon et le Last Chance Cafe. Sur la droite, le General Store appelé Thunder Mesa Mercantile Building côtoient trois boutiques d'articles liés au Far West.

Derrière une petite place s'ouvre les Rivers of the Far West. Deux chemins longent les rives de cette rivière. Celui de gauche mène à la maison hantée, Phantom Manor.

Sur le chemin du manoir se trouve l'embarcadère de Thunder Mesa Riverboat Landing à partir duquel on peut naviguer sur la rivière à bord d'un des deux bateaux à aubes, Molly Brown ou Mark Twain. Plus loin au bord de la rivière un petit cimetière au pied de Phantom Manor offre une vue magnifique sur la montagne de Big Thunder Mountain mais aussi sur un ensemble rocheux inspiré des concrétions sulfuriques entourant les geysers comme à Yellowstone. Un squelette de dinosaure (vraisemblablement un allosaure) et deux geysers agrémentent les bassins d'eau aussi surnommés pieds de mammouths.

Sur une île au milieu de la rivière s'élève la Big Thunder Mountain figurant la mine de Thunder Mesa. Il est nécessaire pour embarquer à bord du Big Thunder Mountain Railroad qui est une montagne russe (taille minimale: 1,02 m) de longer la rivière par le chemin de droite. Le visiteur peut également s'arrêter à la Rustler Roundup Shootin' Gallery juste avant l'entrée de la mine pour s'entraîner au tir à la carabine.

Face à l'entrée de la mine, l'atmosphère change et évoque le Mexique avec le restaurant Fuente del Oro Restaurante. Ce lieu servit à l'ouverture du parc de scènes pour des apparitions de Zorro.

Le chemin continue en contournant l'entrée de la mine jusqu'au fin fond de Frontierland où se trouve le Frontierland Depot du Disneyland Paris Railroad. Le long du chemin le visiteur trouvera une grange hébergeant le Cowboy Cookout Barbecue, puis un petit sentier menant au Pueblo Trading Post et au Pocahontas Indian Village, aire de jeu construite en 1996 au bord de la rivière à côté de l'ancien embarcadère des Indian Canoes, disparu en 1994. Plus loin au pied de la gare Frontierland Depot, le Critter Coral est un semblant de ferme éducative pour les enfants ; en face le Chaparral Theater propose différents spectacles comme Tarzan, la rencontre durant la saison estivale et Mickey et la Magie de l'Hiver en automne et en hiver.

Adventureland
Cette partie du parc a pour thème l'aventure exotique. L'entrée se fait depuis la place centrale par Adventureland Bazaar. C'est un souk inspiré des Contes des Milles et Une Nuit et des aventures de Simbad le marin. Son contenu changea plusieurs fois depuis sa construction. À l'origine, une ruelle pleine d'objets artisanaux et trois boutiques : La reine des serpents, L'échoppe d'Aladin et Les trésors de Scheherazade ; puis transformation de La reine des serpents en salon de thé en 1996, puis création du restaurant Agrabah Café en 1999, emblobant la ruelle et L'échoppe d'Aladin. En face une petite attraction sur Aladdin, le Passage enchanté d'Aladdin, a ouvert ses portes en 1994. Le parc Disneyland Paris est le seul à avoir avec ce souk une section sur le Moyen-Orient en dehors de l'Arabian Coast de Tokyo DisneySea (EPCOT possède aussi un pavillon du Maroc).

Face au bazar, la boutique la Girafe Curieuse évoque l'Afrique et un petit pavillon accueille le Café de la Brousse. Le thème est complété un peu plus loin par le restaurant Aux épices enchantées rebaptisé Hakuna Matata en 1995 .

Le reste du land s'articule autour de la rivière encerclant les deux îles d'Adventure Isle.

L'île sud est surmontée par le gigantesque Disneyodendron (arbre) de la Cabane des Robinson, d'après le film sur les robinsons suisses. Sous l'arbre, un réseau de galeries nommé Le Ventre de la Terre

De l'autre côté de l'île se trouve le restaurant Colonel Hathi's Pizza Outpost,dont le nom d'origine est Explorer's club, qui est une tentative de réutilisation du concept développé pour les Enchanted Tiki Room mais sans la partie attraction. À côté de ce restaurant fut ajoutée en 1994 la première montagne russe avec un looping, Indiana Jones et le Temple du Péril.

La seconde île adopte les thèmes de Peter Pan dont l'attraction de Fantasyland se situe non loin. Ainsi le bateau pirate du Capitaine Crochet (un restaurant nommé Captain Hook's Galley occupe le pont inférieur) mouille au pied de Skull Rock, un rocher en forme de tête de mort. Derrière ce rocher, s'ouvre un autre réseau de galeries, nommé Ben Gunn's Cave en hommage à L'Île au trésor. Au dessus des souterrains, un point d'observation et un Rocher-Qui-Bascule permettent de divertir les plus jeunes.

Un pont suspendu relie les deux îles par les hauteurs tandis qu'un pont flottant agrémenté d'une épave (indiqué comme étant celle des robinsons suisses) fait de même sur l'arrière au pied du Temple du Péril.

À l'extrême nord d'Adventureland se trouve un fort en pierre évoquant les Caraïbes. Il abrite l'attraction Pirates des Caraïbes, le restaurant Blue Lagoon et la boutique Le coffre du capitaine.

Fantasyland
Fantasyland est le pays des contes de fées. On y retrouve de nombreux héros de dessins animés Disney.

Le château marque l'entrée principale de ce pays. Mais on peut le rejoindre à pied depuis Adventureland, Discoveryland ou en train avec la Fantasyland Station. Au pied du château, sur la place centrale, un théâtre de plein air propose des spectacles pour les plus jeunes comme Winnie l'Ourson. Il est sobrement appelé Théâtre du Château, qui a précédemment accueilli le spectacle "Winnie l'Ourson et ses Amis", et qui sert maintenant de lieu de rendez-vous pour certains personnages Disney.

Le château possède, ce qui est une première pour Disney, des douves et des souterrains visitables. Le pont-levis est aussi incurvé au lieu d'être droit.
Au premier étage du château se trouve une galerie racontant l'histoire de la Belle au Bois dormant au travers de fresques, de tableaux, de vitraux et d'objets d'art. Elle donne sur une vue aérienne de la place marchande de Fantasyland. La galerie est accessible depuis un escalier imitant un arbre. Deux boutiques se partagent le rez-de-chaussée du château, l'une dédiée à Noël, et l'autre aux objets en cristal. C'est dans cette dernière qu'un escalier descend dans les profondeurs du château. Elles hébergent un dragon semi endormi de 27 m de long, un audio-animatronic.

Dans le bâtiment situé à l'ouest se trouve plusieurs attractions : Blanche-Neige et les sept nains et Les aventures de Pinocchio ainsi que deux boutiques et un restaurant.
Le bâtiment situé à l'est accueille quant à lui plusieurs boutiques et un restaurant. L'Auberge de Cendrillon est située au pied du château dans une cour du bâtiment à l'est. L'entrée est marquée par un carrosse argenté en forme de citrouille, presque issu du film.Ce carrosse, faisant partie d'une parade, à été offert par le parc Walt Disney World comme cadeau d'ouverture. Entre les deux bâtiments, s'élève un carrousel, le Carrousel de Lancelot. Devant le manège se trouve une pierre avec une épée enfichée dedans, afin de rejouer la célèbre scène où le futur Roi Arthur l'extrait Excalibur.

Fantasyland est ensuite coupée en deux par un cours d'eau provenant d'Adventureland. Côté château c'est l'Europe continentale avec la France, l'Allemagne et l'Italie. Au nord du ruisseau c'est l'Angleterre qui occupe une grande place mais une section évoquant le Benelux a été ajoutée en 1994. Deux "îles" occupent le centre du land.


Sur la gauche, se trouve Dumbo's Flying Elephants avec des éléphants volants tandis que sur la droite, les Mad Hatter's Tea Cups, les célèbres tasses du Chapelier Fou sont couvertes d'un auvent en verre évoquant les œuvres de Baltard. L'attraction possède un aspect très intéressant de nuit.

Derrière Dumbo se trouve la section anglaise de Fantasyland. On y retrouve Peter Pan's Flight avec à l'entrée une tour rappelant Big Ben. Derrière le Toad Hall's Restaurant est l'une des rares évocations du film Le Crapaud et le Maître d'école de 1949.

Juste à côté se trouve la gare du Disneyland Paris Railroad avec en dessous le Fantasyland Theater qui a précédemment accueilli "Le Noël de Mickey", "Disney Magic Music Days" et depuis juillet "Winnie l'Ourson et ses amis"

Derrière les Mad Hatters' Tea Cups s'étend un important labyrinthe : l'Alice's Curious Labyrinth avec le château de la Reine de Cœur. Triste anecdote pour les enfants, le toboggan du château a été condamné pour causes d'accidents fréquents.

Plus loin sur la droite débute la section sur le Benelux, avec le moulin du Old' Mill. Entre le moulin et le labyrinthe, un chemin passe sous la voie de chemin de fer. Il a été ajoutée en 1994 en même temps que l'attraction des Pirouettes du Vieux Moulin construite au dos du moulin. Le chemin permet d'accéder aux deux attractions imbriquées :

Casey Jr - Le petit train du cirque est le nom du train dans Dumbo qui ici traverse les champs de la Hollande et passe à côté du château miniature de la Belle et la Bête.
Le pays des contes de fées de son nom d'origine est une croisière en bateau avec des décors miniatures illustrant les principaux contes de fées.
Cette double attraction reproduit celle existante à Disneyland mais en mettant à jour les contes.

De 2001 à 2005, l'espace situé le long du labyrinthe et le chemin pour la section sur le Benelux accueillent à la période de Noël des chalets comme un marché de Noël. Un autre existe aussi dans Disney Village.

Dans la suite du bâtiment est se trouve une évocation de l'Italie avec un restaurant "Bella Notte" et un glacier "Fantasia Gelati". Entre les deux une zone boisée devait accueillir une attraction sur la Belle et la Bête mais jamais construite.

En face de "Fantasia Gelati" se trouve, d'un coté, It's a Small World, une attraction souvent appelée familièrement "Le pays des poupées".De l'autre coté, dans la zone boisée, une attraction sur La Petite Sirène aurait du voir le jour mais le projet ne fut jamais abouti.

C'est à côté de cette attraction que débutent ou finissent les parades.

Fait insolite, le porche situé sur la route de la parade entre le théâtre du château et la pizzeria Bella Notte s'est vu retirer son arche en 1999 afin de faire passer des chars surmontés de personnages Disney gonflables, la Parade ImagiNations. L'arche ne fut jamais remise.

Discoveryland
Discoveryland était lors de l'ouverture du parc en 1992 un nouveau concept de Tomorrowland. Cette section voulait rendre hommage aux grands visionnaires européens comme Jules Verne ou H.G. Wells. Pour plus de détails, voir les concepts de Disneyland Paris

À l'entrée du land se trouve des rochers évoquant du basalte volcanique émergeant de bassins avec des fontaines. Ils sont là afin de donner une "énergie cinétique" et forcer le visiteur à poursuivre son chemin.

Le premier bâtiment à gauche de l'entrée accueille une boutique et une attraction. L'attraction était de 1992 à 2005 le Visionarium, un cinéma à 360° évoquant les grands visionnaires et faisant en autre rencontrer Jules Verne et HG Wells à l'Exposition Universelle de Paris en 1900. Elle a fermé ses portes pour faire place à Buzz Lightyear's Laser Blast le 8 Avril 2006.

Ensuite le chemin s'élargit pour donner place à l'Orbitron, un manège de fusées surmonté d'un énorme mobile simulant des planètes. Sur la gauche s'ouvre l'entrée de Vidéopolis, une salle de spectacle de 1350 places accueillant depuis avril 2004 La Légende du Roi Lion.La partie haute de la salle sert également de restaurant fast-food. Un dirigeable nommé Hypérion d'après les Walt Disney Studios de l'avenue Hyperion, évoque le film L'île sur le Toit du Monde (Disney 1974). La salle compte trois entrée-sorties. La principale est celle côté Orbitron avec le dirigeable et les guichets du restaurant. Mais à l'opposé une sortie donne sur l'autre partie de Discoveryland. Au centre du bâtiment un hall permet de rejoindre directement les premiers rangs de la salle. Il fut utilisé pour une exposition technologique (sponsorisée par Philips) jusqu'en 1998 puis deux salles de jeux, Arcade Alpha et Arcade Beta.

En face, de l'autre côté d'Orbitron, l'attraction Autopia étale ses routes que l'on peut parcourir en voiture miniature.

Derrière l'Orbitron, s'élève l'imposant édifice de Space Mountain. Le thème de l'attraction, ouverte en 1995, était De la Terre à la Lune jusqu'en 2005 où il fut remplacé par Space Mountain : Mission 2, ce deuxième thème, a pour but de visiter l'univers jusqu'à ses limites. Le premier thème faisait écho au Visionarium en s'inspirant du roman De la Terre à la Lune de Jules Verne.

Au pied de la montagne, un lagon accueille Les mystères du Nautilus une reproduction du Nautilus sortie de l'adaptation par Disney en 1954 du roman Vingt mille lieues sous les mers, aussi de Jules Verne.

Derrière Space Mountain, le thème "Vernien" change pour être plus "actuel".

Un pavillon ressemblant à une station satellite futuriste héberge la boutique Star Traders. Sur la gauche un X-Wing marque l'entrée de l'attraction Star Tours. Plus loin sur la gauche au pied du X-Wing, une rampe ajoutée fin 1992, permet de rejoindre la gare de Discoveryland Station du Disneyland Paris Railroad.
Un chemin fut percé en 1995 pour rejoindre Fantasyland, côté It's a Small World. Mais comme il coupe le chemin de la parade, il est fermé plusieurs fois par jour.

À droite de Star Traders se trouve l'Imagination Institute, un organisme imaginaire accueillant la cérémonie de l'inventeur de l'année. C'est l'attraction Chérie, j'ai rétréci le public. Elle remplace depuis 1999, la défunte attraction Captain Eo avec Michael Jackson.

Juste après se trouve une pizzeria basée sur l'univers de Toy Story, le Buzz Lightyear's Pizza Planet. Ensuite le chemin continue de faire le tour de Space Mountain et revient au lagon du Nautilus